- +39 346 3254167
- +41 (0)79 2457505
- info@ecologicotours.com
- Ma - Vr: 9:00 - 18:30
Menu
Menu
Menu
Albanië is een staat in het zuidoosten van Europa en maakt deel uit van het Balkan-schiereiland. In het noordwesten grenst het aan Montenegro, in het noordoosten aan Kosovo, in het oosten aan Noord-Macedonië en in het zuiden aan Griekenland.
De hoofdstad is Tirana. De officiële taal is Albanees, hoewel in sommige regio’s van het land ook Nieuwgrieks (uiterst zuidelijk), Macedonisch (oostelijk) en Iekavo of Servisch (westelijk) wordt gesproken; bovendien kennen de nieuwe generaties Engels en zelfs vaak Italiaans (vanwege de korte afstand tussen deze twee landen en de overheersing tijdens de tweede wereldoorlog).
Albanië is belangrijk en woelig gebied geweest tijdens vele historisch-culturele episodes en heeft door de talrijke invasies een sterke culturele identiteit ontwikkeld. Dankzijde mooie natuur, een rijk historisch-artistiek erfgoed en de behouden tradities, is het tegenwoordig een zeer populaire toeristische bestemming.
De Albanese geschiedenis gaat ver terug en loopt van de prehistorie tot onze dagen, met vele hoogte en dieptepunten.
Albanië is een land met een pre-Helleense oorsprong en de eerste bronnen over de geschiedenis van het land dateren uit Griekse en Romeinse documenten. De Romeinen vielen het Albanese grondgebied binnen dat in de 3e eeuw voor Christus de naam Illyrisch schiereiland aannam. (De slag bij Dyrrhachium 48 v.Chr.) .
We maken een sprong voorwaarts, tot aan de dood van Theodosius (395 n.Chr.), die de intrede van Albanië in de gebieden van het Oost-Romeinse rijk zal bezegelen. De eerste Albanese territoriale geografische eenheid gaat terug tot 1190 toen het Prinsdom Arbanon werd gesticht. Een gebied dat vervolgens weer werd gescheiden en verdeeld tussen Karel I van Anjou en het pas herstelde Byzantijnse rijk.
Driehonderd jaar later is er de invasie van het Turks-Ottomaanse rijk dat in 1478 het Albanese grondgebied verovert en het zal handhaven tot 1912, toen het land een onafhankelijke republiek werd. Tussen 1478 en 1912 werden enorme migratiestromen geregistreerd, zo niet echte diaspora’s, naar het Italiaanse schiereiland.
In de geschiedenis van het land zijn drie duidelijke hoofdfasen te onderscheiden, die van historisch-politiek en cultureel belang zijn geweest. In 1912, toen een coalitie werd gevormd tussen Servië, Griekenland, Bulgarije en Montenegro, werd Albanië onafhankelijk na meer dan vier eeuwen deel van het Turks-Ottomaanse rijk te zijn geweest, maar deze vrijheid was van korte duur en het land wordt in 1939 geannexeerd door het Koninkrijk Italië totdat het zeven jaar later tot 1990 onder communistische regime komt.
Na deze moeilijke periode wordt het uiteindelijk een parlementaire republiek en in zeer korte tijd wordt Albanië een zeer gewaardeerde toeristendestinatie.
Albanië heeft een totale oppervlakte van 28.748 km². Het grondgebied is voor een klein deel vlak (de kustlijn), grotendeels heuvelachtig en bergachtig meer landinwaarts. De hoogste top heeft de berg Korab (2764 m) vanwaar ook de gelijknamige bergketen begint. Het grondgebied strekt zich uit in het westelijk centrale deel van het Balkanschiereiland, de bergreliëfs, die 70% van het land beslaan, trekken zich terug van de kust en leiden tot de twee alluviale vlaktes van Zadrima en Myzeqeja.
De kusten worden geraakt door de Adriatische en de Ionische Zee, dezelfde zeeën die ook de kust van het Italiaanse Puglia bevochtigen: de twee gebieden, gescheiden door de Straat van Otranto, liggen in feite maar 72 km uit elkaar. Een vlakke kuststrook strekt zich uit van de noordelijke grens naar het zuiden tot aan het gebied van Vlora.
De belangrijkste Albanese rivieren zijn de Drin (282 km), de Voiussa, de Seman en de Skumbin. De belangrijkste meren zijn het meer van Scutari, het meer van Ocrida en het meer van Prespa (Groot en Klein).
Albanië heeft veel verschillende klimatologische regio’s: de kustgebieden hebben een typisch mediterraan klimaat, terwijl de bergachtige gebieden een continentaal klimaat hebben. De temperatuur verandert aanzienlijk van het noorden naar het zuiden van het land. De vlaktes worden gekenmerkt door milde winters (10°) en natte of droge zomers, afhankelijk van de regio, met temperaturen tot 34°.
In Albanië vinden we vele typisch mediterrane producten zoals olijfolie, citrusvruchten en heerlijk kruiden als basilicum, koriander, venkel, marjolein, oregano en rozemarijn. Hierdoor lijkt de keuken erg op de Italiaanse. Dit is natuurlijk niet zo verwonderlijk gezien de korte afstand tussen de twee landen. Uien worden veel gebruikt in de gerechten en aan de kust vinden we veel verse vis.
We kunnen eigenlijk drie verschillende gastronomische gebieden onderscheiden:
De meest typisch Albanese zoute en zoete gerechten zijn een samensmelting van alle invloeden die de lange en rijke geschiedenis van het land hebben gekenmerkt. Zo is er de Japrak (wijnbladeren gevuld met groenten, rundvlees en uien), vaak geserveerd met Tarator, een saus of soep van yoghurt, komkommer en knoflook. De Tavë Kosi, een ovengerecht van rijst en lamsvlees geserveerd met een yoghurtsaus, is geliefd in het hele land en dan zijn er nog de Gullasch, Pite, de zoete Baklava.
Een fundamentele gewoonte die verband houdt met de Albanese gastronomie is die van BESA, oftewel de gastvrijheid van de inwoners. Het is namelijk niet ongebruikelijke dat tijdens een bezoek aan een dorp men uitgenodigd wordt om mee te eten met de inwoners: deze gastvrije gewoonte is gebruikelijk op het gehele platteland.
Gezien het woelige historische verleden heeft Albanie een rijke en gevarieerde architectuur. Het land is ook rijk aan archeologische vindplaatsen die dateren van vóór de Romeinen, waardoor er een sterke groei is in het archeologisch toerisme. We noemen alleen maar Butrint, Argirocastrao en Berat “De stad van duizend-en-één boven elkaar geplaatste ramen”, die werden uitgeroepen tot Wereld Erfgoedsites en worden beschermd door UNESCO. Aan de andere kant moeten we er rekening mee houden dat de openstelling van het land nog zeer recent is en dat dit waarschijnlijk de reden is waarom de toeristenindustrie zo snel groeit. Dankzij de prachtige berglandschappen en maar liefst 15 Nationale Parken is Albanië een ook een uitstekende bestemming voor wie van een pure natuur houdt, voor wandelaars en fietsers. Maar ook voor de liefhebbers van kunst, cultuur, lekker eten en een bruisend nachtleven wordt er veel aangeboden in de belangrijke toeristische steden: Croia, Vlora, Durres Tirana, Scutari, Alessio, Argirocastro, Berat, Saranda… één voor één allemaal de moeite waard om te bezoeken.
